* Stille kracht mee aan de basis van Beverse opmars.
De ene zijn dood is de andere zijn brood, het is een veel gehoorde volkswijsheid die ook in de voetbalsport van toepassing is. Zo is het best mogelijk dat onze man in de vorm van zijn leven, Aboubakary Koita, thans niet in de ploeg had gestaan wanneer Jo Efford was gespaard gebleven van alweer een spierblessure. Met Dries Wuytens is het niet anders. Wanneer Vukotic zijn temperament in de thuiswedstrijd tegen Cercle Brugge de baas was gebleven, had Dries wellicht de voorbije weken zijn broek op de Beverse bank versleten. Van die gelegenheid heeft de jongere broer van Stijn die bij Lommel aan de slag is, gretig gebruik gemaakt om zijn visitekaartje af te geven. Geruisloos heeft hij zich op een paar weken tijd in de ploeg gespeeld en zoals het er nu naar uitziet wordt het lastig voor Vuko om zijn basisplaats weer te heroveren. Centraal achterin staat Dries met vertrouwen te voetballen op een manier alsof hij er nooit is weggeweest. Dat vertrouwen straalt hij ook af op onze keeper en zijn collega-verdedigers en dat heeft er toe geleid dat de kraan met tegengoals van wagenwijd open naar druppelstand werd toegedraaid. Dries Wuytens werd zonder veel bombarie aan de kern toegevoegd onder het motto : nu hebben die zagemannen voor meer ervaring in de ploeg ook hun zin gehad. Bij enkele invalsbeurten in het begin dreigde Dries mee te verzuipen met de rest, maar sinds de match tegen Oostende lijkt hij goed op weg de omschrijving "rots in de branding" over te nemen van Vukotic. De komst van Wuytens had zoiets van, zo zijn er 13 in een dozijn en ook al heel wat clubs gehad. Dat laatste klopt zeker, maar wat ik mij herinner van die veel clubs is dat hij bij de meeste daarvan zo goed als een vaste waarde was en dat kan helaas niet van iedereen worden gezegd die ons de laatste jaren kwam "versterken".
FREETHIELSPROKKELS.