2020. Het jaar van COVID, advocaten, en toch ook euforie.
2020. Het was nogal een jaar, allermeest voor alle supporters en iedereen die Waasland-Beveren een warm hart toedraagt. De club heeft afgelopen jaar vele dieptepunten gekend, tegenslagen te verwerken gekregen, maar desondanks afsluiten op een positieve noot. Stap op, ik neem je mee op een trip down memory lane.
Meteen een belangrijke halte, en kans op clubgeschiedenis.
Op 18 januari hield de trein halte in Oostende. Daar stond een cruciaal duel tegen de mannen van 't zeetje op het programma. W-B was 2019, met een onverwachte 6 op 6, uitstekend geëindigd. Met vertrouwen naar de Diaz Arena dus. Het uitvak zat afgeladen vol, de sfeer zat erin, de drie punten moesten en zouden meegenomen worden richting de Freethiel. En zo geschiedde. Al in de eerste tien minuten viel de wedstrijd in een beslissende plooi. Stefan Milosevic, die toen in bloedvorm verkeerde, maakte gebruik van de ruimte die hij kreeg om de 0-1 voorbij Ondoa te trappen. De Leeuwen op rozen en dat hielp hen ook om de buit binnen te halen. Zo liepen de mannen van (toen nog) Arnaud Mercier nog steviger uit op rode lantaarn Cercle en kon er een week later geschiedenis geschreven worden thuis tegen Eupen.
In de tussentijd was er op 22 januari voor het eerst sprake van buitenlandse overnemers die de weg naar de Freethiel gevonden zouden hebben. Nu weten we dat dat slechts een voorbode was van wat komen zou. De media heeft echter nooit geweten wie die overnemers nu echt gingen worden. Puntje voor W-B.
Terug naar die afspraak met de geschiedenis. Thuis tegen de Panda's werd alles op alles gezet om die historische 12 op 12 te pakken. De realiteit haalde de -op wolken levende- Leeuwen helaas op een cruciaal moment in. W-B liet het na geschiedenis te schrijven en ook vergat het zich nog iets veiliger te stellen met het oog op het behoud. Kans verkeken.
Februari. De maand om snel te vergeten
De tweede maand van het jaar deed dienst als reality-check. Op bezoek bij Zulte Waregem haalde nieuwkomer Jelle Vossen verschroeiend uit om zijn team Waasland-Beveren een 5-0 nederlaag aan te smeren. Het zou het begin worden van een pijnlijke maand. Een maand vol verliespartijen, én niet te vergeten dat de club ook de gemiste transfer van Louis Verstraete nog steeds te verwerken had. Allicht was de pijn bij de supporters groter, toch was het genoeg om kleurloos voor de dag te komen in verschillende duels. Zowel Kortrijk, Club Brugge als Anderlecht haalden het nog in een strijd met ondertussen moegestreden Leeuwen. De fut was eruit. De motivatie ver te zoeken.
En dat laatste had alles te maken met de onwaarschijnlijke remonte die Cercle Brugge had ingezet. Na 25 speeldagen wist de Vereniging slechts 7 punten bij elkaar te sprokkelen. Echter speelden ze het klaar om bij de start van speeldag 29, de voorlaatste van de reguliere competitie, dat totaal naar 16 punten op te krikken. Cercle herleefde en was er op de slotspeeldag zelfs in geslaagd volledig uit de gevarenzone te zijn. Het finale duel zou, zij het in verschillende wedstrijden, uitgevochten worden tussen W-B en KVO.
COVID-19, het begin van alle miserie.
Maart begon rampzalig. Zonder Arnaud Mercier weliswaar. Het bestuur vond in de rode lantaarn genoeg redenen om de Fransman aan de deur te zetten en zag in Dirk Geeraerd de geknipte kapitein voor het zinkende schip. Thuis tegen Anderlecht verloor Waasland-Beveren één van haar 3 resterende finales. De supporters gingen verhaal halen bij het bestuur. De potjes kookten dan wel niet over, wel stonden ze allemaal gloeiend heet. Op bezoek bij Les Hurlus, beter bekend als Moeskroen, moest er absoluut gewonnen worden. Anders werd de lastige opdracht een vrijwel onmogelijke. Maar de Waaslanders slaagden niet in hun opzet en verloren kansloos van de Henegouwers.
Waasland-Beveren moest met een achterstand van 2 punten absoluut winnen en Oostende mocht zelfs niet gelijk spelen op bezoek bij provinciegenoot Cercle Brugge. Het zag er niet goed uit voor de Waaslanders, want de Vereniging had niks meer te winnen of verliezen. Maar toen gebeurde wat een maand eerder niemand had kunnen voorspellen.
Met het intrede van het beestje dat luistert naar de naam Corona begon een maandenlange juridische strijd met als actoren: Beerschot, Leuven, Club Brugge, Moeskroen, de Pro League, KBVB en ook ons Waasland-Beveren. Want! 15 mei 2020 zal voor eens en voor altijd de geschiedenis ingaan als de dag waarop de Pro League alle eigen opgestelde regels aan zijn laars lapte en Waasland-Beveren (met nog 1 speeldag te spelen) tot degradant van de competitie uitriep. De hele uitleg wil ik u besparen, die is voor velen nog te wraakroepend, voor anderen te pijnlijk. En een korte samenvatting is niet op 1, 2, 3 gegeven. Bij deze toch een poging. Ik waarschuw u nu al: veel logica zal u in de komende 17 regels niet kunnen lezen.
Op 15 mei sprak de Pro League haar verdict uit. Club Brugge werd tot kampioen gekroond en om het in de woorden van de Pro League te zeggen: als je een kampioen uitroept, laat je ook een ploeg degraderen. Dat is logisch.
Waasland-Beveren stapte naar de bevoegde rechtbanken om die uitspraak aan te vechten. Dat was tevens ook de enige juiste beslissing. En vanaf dan was het, voor mij althans (ik was er vanaf de eerste uitspraak zeker van dat W-B nooit effectief zou degraderen), hilariteit alom. De ene absurde uitspraak van de Pro League volgde de andere op. Na een eerste gewonnen veldslag voor Waasland-Beveren, stapten ze* (de Pro League) naar een volgende instantie in de hoop het daar wel te halen. Toen ze bij zowel het BAS, als de Mededingingsautoriteit bot vingen, besloten ze, geloof het of geloof het niet, om die beslissingen naast zich neer te leggen. Het seizoen 2020-2021 moest en zou met 16 gespeeld worden. Zonder Waasland-Beveren wel te verstaan. Bij de Pro League waanden ze zich als dusdanig God te hopen dat ze hiermee konden doorgaan. Maar ook hier visten ze naast het net. Op 31 juli 2020, 8(!) dagen voor de start van de nieuwe competitie kwam er dan toch witte rook. Waasland-Beveren zou in eerste klasse blijven. Club Brugge was nog steeds kampioen maar de Jupiler Pro League zou voor minstens 2 seizoenen, tot grote tegenzin van de Pro League, 18 deelnemers tellen. Voor het seizoen '20/21 waren de laatste nieuwkomers Beerschot en OH Leuven.
Licht aan het einde van de tunnel
Tegen alle chronologie in schetste ik voor u een korte samenvatting van de saga tussen de Pro League en Waasland-Beveren. Natuurlijk viel er tussen maart en juli ook nog ander nieuws te rapen op de Freethiel. Voor de eerste knaller neem ik u mee naar 4 juni 2020. Op die dag tekende Nicky Hayen een contract voor onbepaalde duur als hoofdcoach van Waasland-Beveren. Met Hayen verzekerde W-B zich wederom van een beloftevolle Belgische trainer. Enige verschil met zijn voorgangers: het vertrouwen vanuit de supporterskernen was meteen aanwezig. Althans, die indruk wekten ze (ook ik) toch. Nicky Hayen is een trainer met een duidelijke visie, hij weet boodschappen over te brengen en zal met beperkte mogelijkheden altijd het hoogst haalbare uit zijn groep halen.
Door de onzekerheid in verband met de reeks waarin Waasland-Beveren zou aantreden, lieten transfers enige tijd op zich wachten. De allereerste nieuwkomer tekende op 15 juni een contract. Zijn naam? Tom Reyners. Een beloftevolle aanvallende middenvelder met het oog op de toekomst. De kop was eraf. Een dikke maand later volgden de transfers elkaar nu echt snel op. De drie testers, Joe Efford, Brendan Schoonbaert en Alessandro Albanese, die meereisden naar Parijs voor een unieke oefenwedstrijd tegen PSG, dwongen een contract af. Niet veel later tekenden ook Wuytens, Mertens en Faucher voor de club. Met deze nieuwkomers en de huidige kern gingen we de competitie aanvatten. En hoe.
No one likes us, we don't care
Met die mentaliteit schoten onze Leeuwen uit de startblokken. Op bezoek bij KV Kortrijk werd er meteen met 1-3 gewonnen. Getekend, een ontketende Daan Heymans. De man die de eerste twee jaar van zijn tijd in Beveren quasi compleet genegeerd werd, bewees zijn overvloed aan talent en torinstinct. Met twee doelpunten werd hij de matchwinnaar, en revelatie van de openingsspeeldag. En die lijn zou de jonge Kempenaar stevig doortrekken. De resultaten zaten dan wel niet mee, Heymans legde er desondanks heel wat in het mandje. Na 7 speeldagen liet hij zijn naam al 5 keer op het scorebord noteren. Dé ontdekking van de seizoensstart.
Helaas voor Daan, en voor de hele club duren mooie liedjes clichématig nooit heel lang. Ook die van Waasland-Beveren niet. Na een gedroomde eerste speeldag ging het van kwaad naar erger met de resultaten. Op speeldag 2 verloor W-B thuis van een sterk Standard terwijl het zelf een meer dan verdienstelijke partij speelde. Helaas zou dat goede voetbal niet lang stand houden. Op speeldag 3, 4, 5, en 6 leden de Waaslanders pijnlijke nederlagen. De ene kwam al harder binnen dan de andere. Maar na 7 speeldagen scoorden we met 3 op 21 rampzalig. Dat had dan ook een logische voorlaatste stek in het klassement tot gevolg.
Maar gelukkig speelde COVID-19 voor één keer in het voordeel van alle professionele voetbalclubs. De transferperiode in België werd daardoor verlengd tot 3 oktober. En maar goed ook. Want er moest absoluut versterking komen. Hoe sneller hoe beter.
Na wanprestaties tegen Zulte Waregem, Anderlecht en Club Brugge en pijnlijke nederlagen tegen OH Leuven en Beerschot moest er ingegrepen worden. En dat hadden ook de nieuwe eigenaars van Waasland-Beveren gezien. Want jawel, ook een overname behoort tot de feiten en gebeurtenissen van het jaar 2020. Sinds 13 september 2020 is Waasland-Beveren voor 97% in handen van het Amerikaanse Bolt Football Holdings. Het Amerikaanse bedrijf is geen onbekende in de voetballerij. Zo participeren ze ook in het reilen en zeilen van Engelse Premier League-club Crystal Palace, en het Amerikaanse Philadelphia 76ers. Met Bolt Football Holdings gaat Waasland-Beveren tevens ook een samenwerking aan die berust is op de heersende eigenheid en respect voor de tradities. Nieuwe CEO Antoine Gobin sprak veelbelovende woorden. Woorden waar geen enkele supporter zich niet mee kan vereenzelvigen. Het sportieve zou altijd primeren en dat zou al snel blijken met een belangrijke reeks aan transfers.
De eerste in dit rijtje: Nordin Jackers. Deze keer definitief, en zo zagen we de beloftevolle keeper al snel terug op de Freethiel verschijnen. Na hem volgden ook nog Miguel Vieira, Melvin Sitti, Serge Leuko, Danel Sinani, Georges Mandjeck, Leandro Bertone en Michaël 'De Tank' Frey. Vooral die laatste zou meteen zijn stempel drukken in de ploeg. Bij zijn debuut tegen Racing Genk bewees hij meteen van waar zijn bijnaam komt. Gedurende de hele wedstrijd zette hij de Genkse defensie onder druk, en ging hij geen enkel duel uit de weg. Zijn verrichte werk nam de ploeg op sleeptouw en zo haalden we in de allerlaatste seconden een gelijkspel uit de brand. En dat hadden er naar het beeld van de wedstrijd ook 3 kunnen zijn. Deze remise betekende de start van een kentering namens onze Leeuwen.
2020. Het jaar dat dramatisch startte, en historisch eindigde.
Het einde van het jaar werd er één om niet snel te vergeten. Deze keer in positieve zin. Momenteel, staat Waasland-Beveren 15e dankzij een knappe 10 op 12. Het team is niet 180, maar 360 graden gedraaid. Zowel qua niveau, als qua resultaten. En dat heeft alles te maken met die mentale opsteker tegen Racing Genk. Met enkele wijzigingen in de basiself, met onder andere een vaste stek in het team voor Gamboa, Wuytens en Koita veranderde de hele perceptie over de kwaliteit en de samenhang van de ploeg.
Aan de vooravond van de belangrijke inhaalwedstrijd tegen KV Oostende was de spanning te snijden. W-B had enkele dagen eerder nog pijnlijk verloren van Cercle Brugge en moest zich dus weerbaar tonen in een cruciaal duel. Onze Leeuwen toonden dat ze hun naam waardig zijn en trokken de wedstrijd in de tweede helft volledig naar zich toe. Albanese scoorde zijn eerste in het truitje van W-B en ook Sinani was trefzeker. 2-0, een overtuigende overwinning én de start van een historische prestatie. Want opnieuw enkele dagen later ging W-B op zoek naar 3 punten op bezoek bij Sint-Truiden. Ook hier toonden ze veel goede wil en het was 'Abou' Koita die zich ontpopte tot matchwinnaar met een gelijkmaker in de allerlaatste seconden. Een levensbelangrijk doelpunt. En dat zou niet zijn laatste zijn. Aboubakary Koita zorgde met vele klasse flitsen en prachtige doelpunten voor overwinningen tegen Sporting Charleroi en Excelsior Moeskroen. En zo werd 2020 alsnog een jaar om nooit meer te vergeten. Waar het nog dramatisch startte, is het des te fenomenaal geëindigd. En wij als Beveren-supporter doen nu eindelijk wat al zo lang geleden was: naar boven kijken in het klassement. Wat-doet-dat-deugd.
DE KLEPPE VAN SEPPE.