Michael Frey bezorgde dinsdag op Le Canonnier onze club een levenslijn met zijn gelijkmaker in de absolute slotseconden van de blessuretijd. Een puntje van de heropgelaaide hoop ? Normaal gezien zijn uitwedstrijden zoals die naar Anderlecht de gemakkelijkste, want men heeft er weinig te verliezen. Weinig, maar dus toch iets en in het geval van Waasland-Beveren zelfs redelijk wat. Het verkwanselde de voorbije weken flink wat kostbare punten, terwijl alle concurrenten aan het tankstation aanschoven alsof de punten gratis waren op te halen. Het gevolg was dat ons verworven "tamelijk" comfortabele klassement, in een mum van tijd opnieuw donkerrood kleurde. In de wedstrijden die gewonnen moesten worden tegen Zulte-Waregem en Moeskroen, kwam het niet verder dan een schamele 1 op 6 en eigenlijk impliceren die resultaten dat er gecompenseerd moet worden. Concreet : punten die men laat liggen tegen op papier haalbare tegenstanders, kunnen alleen worden gerecupereerd door stuntpunten te pakken en nog liever stuntzeges. De matchen die volgen tegen Anderlecht vanavond en later in het seizoen Club Brugge en Antwerp, worden liever niet met schouderklopjes voor het goeie spel afgesloten, maar met kostbare punten.
We zagen tot nu toe een Anderlecht met meerdere gezichten, maar dat van de voorbije weken is er in hoofdzaak een met een brede glimlach, weliswaar de ene keer al wat breder dan de andere. Waar de buitenwereld al een tijdje het geloof in de mooie voorspellingen van Vincent Kompany beetje bij beetje aan het verliezen was, ziet het er naar uit dat deze gewezen wereldvoetballer zijn groot gelijk gaat halen. Dat hij dit doet met hoofdzakelijk veel jonge "snotneuzen" die de voorbije maanden, hetzij regelmatig op hun bek gingen, hetzij anoniem bij de beloften in alle rust en sereniteit werden klaargestoomd, is bijzonder knap. En hoe zwaar het ook in het Anderlechthuis stormde de afgelopen maanden, het jong geweld lijkt daar absoluut niet door weggeblazen. Het moeilijke aan het Anderlecht van vandaag is dat zowat het hele elftal in een bloedvorm zit. Spelers die dit seizoen nog droog stonden, vinden plots ook de weg naar doel en dan heeft men te maken met een gevaarlijke klant.
De heenwedstrijd op de zesde speeldag in Beveren was er eigenlijk nooit een. Binnen het kwartier was de match gespeeld met goals van spelers die thans geen deel meer uitmaken van de Brusselse kern (Trebel en Doku). Pas toen Anderlecht tot 0-4 was uitgelopen en de voet van het gaspedaal haalde, kon W-B terugkeren tot 2-4. Gent, Genk en Standard passeerden de voorbije weken de revue, maar ik vrees dat het Anderlecht van dinsdagavond tegen Charleroi nog een niveautje hoger staat. Dit wordt dus een razend interessante test voor onze new look defensie waarin Bastians en Vieira al na 2 wedstrijden hebben getoond dat enkel matchritme ontbreekt om onze club mooie diensten te bewijzen. De wedstrijd in Moeskroen gaf hoopvolle momenten te zien, maar vooral na rust kende de ploeg een terugval en pas als het echt moest na de 1-0, werd vol voor de aanval gekozen en met succes. Was die afwachtende instelling een bewuste keuze of eerder gedwongen door het komen opzetten van Moeskroen ? In Anderlecht zullen 45 of een uur van optimale concentratie niet volstaan om met een positief resultaat huiswaarts te keren. Geeft het afstaan van de rode lantaarn W-B vleugels of moet het zijn meerdere erkennen (en dat zou uiteraard geen schande zijn) in een frivool Anderlecht, omstreeks 22.30 uur vanavond kennen we het antwoord op die vraag.
NIKS TE VERLIEZEN IN HET LOTTOPARK ?