Supporteren voor geel-blauw. Het is waar ik van hou(d)
Het is niet makkelijk om dezer dagen als optimist en tegelijkertijd als supporter van Waasland-Beveren door het leven te gaan. En toch kan ik iedereen aanraden het een kans te geven. Toegegeven, daar is wat extra moeite voor nodig. Maar langs de andere kant, als het om ons geliefde Beveren gaat, is er dan iets te veel?
Ik hoor jullie denken: "Waar heeft die kerel het toch over?". Neen, ik ben niet op mijn hoofd gevallen en blijven stuiteren. Mijn positiviteit heeft alles te maken met het gesprek dat ik had met Davy Van Dorsselaere, voorzitter van de Supportersfederatie, voor het Flits Magazine van de club. Wie ooit al aan de praat is geraakt met Davy, weet dat hij een eeuwige optimist is, met de nodige snedigheid om ons bestuur het vuur aan de schenen te leggen wanneer dat nodig is.
De laatste weken merkte ik bij mezelf dat weer ik verviel in oude gewoontes. Onnodig pessimistisch zijn tegenover alles wat met onze club te maken heeft. En dat had natuurlijk alles te maken met de dramatische, en tegelijkertijd ook teleurstellende resultaten van de voorbije weken. Het zweet breekt mij opnieuw uit als ik denk aan die twee wedstrijden waarin we terugkwamen tot 2-2 en uiteindelijk toch zonder punten achterbleven. Of die wedstrijd tegen Club Brugge, waarin we zeker niet slecht spelen, maar die twee/drie uitzonderlijke kansen die je dan krijgt, niet weten te benutten en dus opnieuw een verliespartij aan jouw been hebt.
Iets in mij zegt dat ik niet de enige was, die na de wedstrijd tegen Club Brugge voelde dat er meer in zat. Toch meer dan een 0-2 nederlaag en de perceptie vanuit de buitenwereld dat W-B weeral niets op de mat wist te brengen. En onbewust ga je daar dan onmiddellijk in mee. Na mijn gesprek met de voorzitter van de Supportersfederatie wil ik van die mindset voltooid verleden tijd maken. Het is namelijk nooit te laat goede voornemens te beginnen. En de voetbal romanticus die Davy is, weet een boodschap wel over te brengen. Dat moet ik 'm nageven.
Ik word dus een positieveling. Maar wel een kritische. Want dat is nodig, om de club blijvend te laten groeien, stappen te zetten en beter te maken. En zoals in elke goede relatie moet het uiteraard van twee kanten. En vanaf dat niet meer het geval is, kruip ik weer in mijn kritische, doch opbouwende pen. Het stuit mij daarom ook enorm tegen de borst hoe veel en vooral hoe snel er met modder naar het nieuwe bestuur werd en wordt gegooid. Niet volledig onterecht, dat is correct. Maar het eeuwenoude spreekwoord "Rome is niet op één dag gebouwd", houdt vandaag de dag nog altijd steek. Als je nu onmiddellijk een ironische maar negatieve opmerking hebt gemaakt over die stelling, zit je nog niet waar ik zit. En da's oké. Wie ben ik ook om te zeggen wie wat moet denken. Exact, mijn mening is ook maar wat ze is en daar zal zeker niet iedereen akkoord mee gaan. Maar zoals elke schrijver, helpt neerpennen om het van mij af te zetten.
En wie weet, kan ik in gang zetten bij anderen wat Davy op mij heeft overgedragen. Verwacht ik dat? Neen, helemaal niet. Is het een wens? Ook niet per se. Maar een supporterspagina zonder beledigingen, doelloze kritiek, haatgevoelens tegenover de club en elkaar, daar droom ik van.
Komende zaterdag spelen we een belangrijke wedstrijd tegen de Panda's uit Eupen. En wat zal het resultaat worden? Een overwinning voor ons Beveren natuurlijk. Wat had je nu gedacht? Tot de volgende!
DE KLEPPE VAN SEPPE.