Kritiek op Belgische voetbalvelden niet met twee maten en twee gewichten
Afgelopen weekend was er veel te doen rond de staat van sommige voetbalvelden op het hoogste niveau. Verschillende wedstrijden werden verplaatst, wat voor angstzweet bij de Kalendercommissie zorgde. Toch is de perceptie van een goed verzorgd veld blijkbaar niet overal dezelfde.
Ik fronste mijn wenkbrauwen toen ik maandag het wekelijks opiniestuk van Peter Vandenbempt op Sporza las. De felle kritiek op de bevroren velden was terecht. Dat zeker. Wat mij meer stoorde was dat het het zoveelste artikel was dat daaraan gespendeerd werd. Dat terwijl er de voorbije weken andere velden soepel door de keuring kwamen zonder dat iemand zich daar vragen bij stelde.
Ik neem jullie mee naar de wedstrijd op Moeskroen. Die moesten we, zacht uitgedrukt, op een akker afwerken. Stukken gras waren, en zijn overigens, zeldzamer dan stukken modder of andere -niet tot gras behorende-grondsoorten. Een veld waar de bal op sommige delen niet rolt of botst, kan daar op gevoetbald worden? En dan heb ik het niet over het deel ter hoogte van de uittribune in de hoek, waar enkel nog modder te bespeuren was. Voor mij was het opmerkelijker dat de stukken vlak voor doel, toch een essentieel deel van de low scoring sport die voetbal is, werden goedgekeurd. Dat een doelpunt moet afhangen van hoe hard de bal getrapt werd, en vooral laag bij de grond bleef, vind ik een paar treden hoger staan op de ladder der schaamte voor de staat van een veld.
Dat je niet kan voetballen op een veld dat gedeeltelijk een ijspiste is, hoef ik niemand uit te leggen. De kans op blessures is niet alleen enorm, het beïnvloed het spel ook enorm. Mààr, dat doet een modderig veld minstens even hard. Enkel al van onze wedstrijd op Le Canonnier kan ik mij enkele fases voor de geest halen waar het veld weldegelijk in ons nadeel speelde. Akkoord dat gold ook voor Les Hurlus, toch is het hun verantwoordelijkheid om ten allen tijde te zorgen voor een volledig bespeelbaar veld. En dat houdt dus niet in dat er slechts één kant kan doorgaan onder de definitie van een voetbalveld. Mag je je daarom verschuilen achter dat excuus? Ja en neen. Ja omdat het weldegelijk nadelig was voor het voetbal dat we daar wilden spelen. Neen omdat de staat van dat veld al een tijdlang zo dramatisch is en dus ook de bezoekers hierop voorbereid waren.
Terug naar de essentie. Het zou niet mogen kunnen dat er nu sancties boven het hoofd van Waasland-Beveren, KV Oostende en Sporting Charleroi hangen. Met één belangrijke kanttekening, namelijk: als dat niet het geval is voor ploegen die, op een andere manieren, verantwoordelijk zijn voor een erbarmelijk veld. Dan klopt er iets niet in de verdeling van boetes en worden er toch een aantal zaken over het hoofd gezien. Toch ben ik ervan overtuigd dat er effectief boetes zullen worden uitgeschreven voor onder andere onze club. En dan ontspringen er weer een aantal teams de dans. Jammer voor de geloofwaardigheid en kordaatheid van de Pro League. Niet verwonderlijk helaas. Misschien herinner je je het veld op Jan Breydel in 2013 nog wel? Dat zal ik nooit vergeten omdat, er enerzijds een hele gezellige dag met onze supportersclub in Brugge aan voorafging, en anderzijds voetballen onmogelijk was op dat slagveld. Club en Cercle Brugge ontvingen dat seizoen elke tegenstander een halfjaar lang op een ware akker. Maar ook daar kraaide bij de Pro League toen geen haai naar omdat ze op Jan Breydel beloofden na het seizoen en nog voor de Play Offs te zorgen voor verbeteringen. Ach ja, het zal wel aan mijn naïeve geest liggen dat ik mij hier zo druk in maak.
DE KLEPPE VAN SEPPE.