In de hoek waar de klappen vallen, daar wil je nu niet zitten
Het zit niet mee. Laat dat nog de meest verbloemde uitdrukking zijn waarmee we de situatie van de laatste weken kunnen beschrijven. Thuis tegen de mannekes van 't Kiel gaf Waasland-Beveren een voorsprong uit handen en bleef het puntenloos achter. Net nu dat dat niet mocht gebeuren, en dat is niet de eerste keer.
Afgelopen weekend kon menig supporter zijn spreekwoordelijke 'kas opvreten'. Dat het niet meezat in die wedstrijd, dat is een understatement. Althans, dat zou je kunnen stellen. Langs de andere kant zou je ook kunnen stellen dat wij de 2-0, 3-0 en zelfs 4-0 hadden moeten maken toen we daar de kans toe kregen. Want geloof het of niet, iedereen die de wedstrijd zag weet dat het erin zat. Maar dat gebeurde dus niet, en nog voor rust scoorde Beerschot de gelijkmaker, op een moment dat het nog geen kans bij elkaar gevoetbald had.
In het slotkwartier slikten onze Leeuwen nog een dodelijke tegentreffer, en die zouden niet meer te boven komen. Nochtans had W-B ook in de tweede helft voldoende kansen om de 2-1, of zelfs 3-1 te maken. Maar ook dat lieten ze na. En zo sta je op vier speeldagen van het einde met de rode lantaarn in de hand in een langzamerhand uitzichtloze situatie. Vier punten is ook het aantal dat we missen om weg te komen van die laatste plaats. Vele analisten en zogezegde kenners schatten onze kansen gezien het aankomende programma nog enigszins haalbaar. Althans voor de wedstrijd tegen Beerschot. Iedere week die volgt zien we die kansen als sneeuw voor de zon slinken.
En dat was ook vorig seizoen het geval. Toen we vanuit een paniekreactie Arnaud Mercier de laan uit stuurden en met nog een handvol wedstrijden te spelen Dirk Geeraerd aanstelden als redder in nood verloren we ook match na match. Nu is dat, afgezien van het feit dat we dit seizoen geen drie trainers de revue hebben zien passeren, dus ook het geval. Net in de zone van de waarheid, nu het absoluut niet mag, verliezen we door pech, door onkunde en ja ook door blessureleed, dure punten in de strijd om het behoud.
Toeval? Natuurlijk. Maar dit kunnen we missen als de pest gezien de huidige toestand waarin we als club verkeren. Maar zolang er licht brand aan het einde van de tunnel, moeten we blijven rijden. Aan vechtlust ontbreekt het 'm niet, en ik mag dan wel de enige zijn, maar zolang die er is, houd ik de hoop hoog dat die broodnodige punten nog zullen volgen. Of ze nog op tijd zullen komen, dat is nog maar de vraag. Beveren till I die, en dat verandert nooit.
DE KLEPPE VAN SEPPE.