* Meer dan een kwarteeuw bekervoetbal flitste door mijn hoofd.
Geen competitievoetbal gisteren zaterdag, maar wel de halve finale van de Beker van België (tegenwoordig Croky Cup genaamd). Nu was Eupen - Standard niet meteen de affiche waarvoor men als voetballiefhebber gaat zitten, maar laten we het hobbymisvorming noemen dat ik in elke voetbalmatch op zoek ga naar een link met de Freethiel en wat was die gisteren weer snel gevonden. Eupen-Standard, dan weet je het wel wie de underdog en wie de favoriet is en underdog zijn, in die rol heb ik mij met dat ploegske uit Beveren vaak fantastisch gevoeld. De tegenstander zag het vooraf wel zitten tegen die boeren van Beveren, maar dat vooraf zag er achteraf dikwijls heel anders uit. Het leidde ongetwijfeld meermaals tot afgunst aan de andere kant, maar wees gerust, de sympathie nam ruimschoots de overhand en laat ons eerlijk zijn, is dat niet wat we de laatste jaren zo hebben gemist ? Vroeger hebben we ook meer slechte dan goeie sportieve periodes gekend met KSK Beveren, maar zelfs in die donkere dagen bleef de club in ons landje en vaak ook daarbuiten, ontzettend veel sympathie genieten. Dat is helaas de laatste jaren helemaal ongeslagen door onze betrokkenheid bij een aantal onfrisse praktijken en ook al leverden de nodige juridische procedures telkens de vrijspraak op, bij het grote publiek blijft daar altijd wat van hangen.
Eupen-Standard leverde uiteindelijk de waarschijnlijk meest vooruitgeschoven winnaar op en uiteraard gunnen we dat de Roches wel in een voor hun zoveelste woelig jaar, maar toch jammer dat het kleine sympathieke Eupen nipt een eerste bekerfinale misloopt. De omschrijvng "klein" lokte bij een vriend met wie ik de wedstrijd volgde de bedenking uit, "is klein wel de juiste omschrijving", want dat gaat misschien op voor de accommodatie en de entourage, maar niet voor de oliedollars waarover de club kan beschikken. En over die meer dan een kwarteeuw bekervoetbal gesproken : tussen 1978 en 2004 bereikte KSK Beveren liefst vijfmaal de finale van de Beker van België. Tweemaal werd er gewonnen (Charleroi en Club Brugge), driemaal verloren (Waterschei, Cercle Brugge en Club Brugge. Maar het was een dubbeltje op zijn kant, want tegen Cercle kwamen er verlengingen aan te pas met als pijnlijk slot de elfmeter van Paul Lambrichts die het doelkader geselde. Het had overigens nooit zo ver mogen komen, want de Vereniging kreeg een strafscop cadeau en in de slotminuten poeierde Hans Christiaans nog op de paal. Tot daar de link met Eupen-Standard en de Freethiel met een dikke proficiat voor de Roches en in het bijzonder Leye die toch maar keurig zijn eerste finale beet heeft als coach. De tweede halve finale vanavond tussen Genk en Anderlecht ziet er op papier aantrekkelijker uit, maar dat is in voetbal nooit een garantie.
FREETHIELSPROKKELS.