Het zijn (nog steeds) moeilijke tijden. Dat opnieuw moeten benoemen maakt het niet makkelijker. De club staat sportief gezien niet op een gehoopte veilige plaats, de druk neemt alleen maar toe, en met nog 4 speeldagen te gaan komen er niet zoveel kansen meer. Mààr Waasland-Beveren leert ook uit haar fouten, en dit is waarom.
Ik neem jullie mee naar het vorige seizoen. Je weet wel, dat seizoen waarin we de rode lantaarn te pakken hadden na 27 speeldagen, waarin we dramatisch voetbal speelden, en de ene trainer na de andere ontsloegen. Adnan Custovic, Arnaud Mercier, en uiteindelijk zelfs Dirk Geeraerd. Een seizoen waarin je de sportieve eindverantwoordelijkheid aan drie verschillende mensen geeft, dat kan niet goed gaan. Uiteindelijk kwam er een virus op ons af dat ervoor heeft gezorgd dat we via juridische stappen terecht onze plek op het hoogste niveau konden (her)opeisen. En dus vergeet je al snel wat er zich dat seizoen eigenlijk allemaal heeft afgespeeld.
Custovic mocht hoofdcoach blijven na zijn succesvol afgeronde missie van het seizoen 2018-2019. Hij sloeg er toen in ons te redden van de degradatie, en kreeg dus het volledige vertrouwen van het bestuur. De competitie was echter amper 5 speeldagen ver wanneer ie alweer bedankt werd voor bewezen diensten. En daar stond je dan, als laatste in de stand, zonder gewonnen match, en vooral: zonder coach. Niet veel later nam Arnaud Mercier, voor velen een nobele onbekende, het roer over. Waar hij, zonder direct op de man te spelen, in de eerste weken nog blijk gaf van bijzonder veel tactisch vernuft, was daar na een aantal speeldagen niets meer van te merken. Er werden wedstrijden gewonnen, maar onvoldoende om tevreden te zijn over de trainerswissel. Gevolg? Ook hij kreeg zijn C4. Belangrijke kanttekening daarbij: dat was op drie speeldagen van het einde. En dat zou uiteindelijk niet voor het gewenste shockeffect zorgen. 'Gelukkig' werd op dat moment de competitie stilgelegd.
Nu, een jaar later, zitten we helaas in hetzelfde schuitje. Althans, wat die rode lantaarn betreft. Met als enige belangrijke verschil: de club heeft er (voorlopig) niet voor gekozen om de trainer alsnog te bedanken voor bewezen diensten, en het roer op een cruciaal moment helemaal van koers doen veranderen. Ik noem dat dan ook steevast de juiste beslissing. Je kan je de vraag stellen of Nicky Hayen al eerder uit zijn functie opgeheven diende te worden, en of we met een andere coach op een hogere plek in de rangschikking hadden gestaan. Maar je dat afvragen is verloren moeite aangezien de situatie nu eenmaal is wat ze is. Het mag dan wel niet veel zijn: ik ben blij dat ze nu niet meer dezelfde fouten maken als het seizoen voordien.
Men leert op de Freethiel dus eindelijk uit de fouten die worden gemaakt. Want hadden ze Nicky Hayen effectief willen ontslaan, dan hadden ze dat al veel eerder moeten doen. En hoewel ik hierover weinig steun ga vinden, ben ik er nog steeds van overtuigd dat Waasland-Beveren het tij kan keren. Mirakels zijn nu eenmaal onze specialiteit. Denk maar aan de wedstrijd Cercle Brugge-KV Mechelen waarin W-B, dat zelf tegen wijlen Sporting Lokeren speelde, reeds met 1,5 been in Tweede Klasse stond. Of zelfs nog langer geleden, de thuiswedstrijd tegen Bergen met de afgeweken vrije trap van Rachid Bourabia en het kopbaldoelpunt van onze doelman Michaël Clepkens, die uiteindelijk zorgden voor een testmatch tegen datzelfde Bergen.
En los van die mirakels hebben we op dit moment ook niet het geluk aan onze zijde. In de laatste drie wedstrijden had het er in elke match afzonderlijk helemaal anders kunnen uitzien. Dat zijn vijgen na Pasen, maar het zijn wel de feiten. Zowel tegen Charleroi als in de wedstrijd tegen Beerschot, en zelfs tegen een zwak Club Brugge zat er meer in.
Wat wil ik hier nu eigenlijk mee zeggen? Waasland-Beveren is nog niet dood. En zolang dat niet het geval is, moeten we erin blijven geloven. Met een trainer die nog steeds het gewenste vertrouwen krijgt vanuit het bestuur en met een hongerige spelersgroep, moet er nog iets aan te doen zijn. C'mon Beveren!
DE KLEPPE VAN SEPPE.