* Vanaf nu werken aan een nieuwe toekomst.
Zondag werden de laatste Belgische voetbalwedstrijden afgewerkt en vanaf nu zijn alle ogen gericht op het EK. De deur achter het competitievoetbal wordt voor een paar maanden dicht getrokken, maar gaat uiteraard niet op slot, want de bedrijvigheid van de clubs verplaatst zich van de groene rechthoek naar de bestuurskamer. We zullen de komende weken regelmatig om de oren worden geslagen met inkomende en uitgaande transfers, al verwachtte sportief manager Vincent Mannaert van landskampioen Club Brugge gisteren in Extra Time dat het aanvankelijk met het EK op komst, nog niet zo'n vaart zou lopen. W-B zal uiteraard met een totaal nieuw gegeven worden geconfronteerd, want de prille fusieclub mocht wel het genoegen van een promotie ervaren, echter nog geen degradatie. De vorige bestuurders van de club hadden er geen moeite mee om in te zien dat een degradatie voor een mogelijke leegloop zou kunnen zorgen wat op zijn beurt het op poten zetten van een competitief elftal in 1B moeilijk maakte. Die vrees werd vorige week flink gecounterd door een aantal bewegingen van de Bolt Football Holdings (aanstellen van een nieuw trainersduo zowel bij de eerste ploeg als de beloften, een investering in het G-oefenveld en het injecteren van nieuw bloed in de medische staf), maar het moeilijkste moet uiteraard nog komen, nl. het samenstellen van de kern voor volgend seizoen. Op dit moment is het nog onduidelijk wie van de huidige spelerskern zal blijven en welke de plannen zijn met de gehuurde spelers waaronder Frey en Verstraete als belangrijkste. Kortom, ik durf aannemen dat Roger Stilz de komende dagen een pak overuren zal draaien om goeie oplossingen te zoeken om vervolgens aan het hoofdstuk nieuwkomers te beginnen.
Het geeft in ieder geval een extra gevoel van opluchting dat er een punt kan worden gezet achter een seizoen om zo snel als mogelijk te vergeten van Waasland-Beveren, want telkens de naam van onze club de voorbije dagen werd aangeraakt in een of andere uitzending, voelt dat aan als kerven in een nog verse wonde en dat is allesbehalve aangenaam. Het de voorbije jaren besmeurd imago weer oppoetsen in alle rust en sereniteit is nu de lastige, maar niet onmogelijke opdracht van de BHF. Aan de signalen die ik hier en daar opvang bij de supporters merk ik dat zij er klaar voor zijn om het vorige hoofdstuk af te sluiten en een nieuw aan te snijden. Dat daarbij straks beetje bij beetje de supporters weer welkom zijn op de Freethiel kan die goesting alleen maar aanwakkeren.
FREETHIELSPROKKELS.