*
IN MEMORIAM : MAURICE DE VREESE.
Er zijn zo van die dagen dat je telefoon rinkelt en je vingers moeilijk doen om op het juiste knopje te drukken. De reden is dat je bijna op voorhand weet/aanvoelt dat de inhoud van het gesprek wat zal volgen, een slecht nieuws melding is en dan beven je vingers minstens even hard als de stem aan de andere kant van de lijn. Het overkwam mij in de Kerstnacht van 1980 toen ik vanuit een Leuvens ziekenhuis telefoon kreeg dat mijn vader was overleden en hetzelfde gebeurde afgelopen zaterdagmorgen 19 juni 2021 toen Geert De Vreese belde met het droevige nieuws dat zijn vader Maurice 's nachts was gestorven. En al was mijn vrees dus realiteit en zat dit overlijden er enigszins aan te komen, het blijven, weliswaar korte, maar zeer moeilijke momenten waarop het zoeken naar de juiste woorden o zo stuntelig verloopt.
Maurice werd een paar maanden geleden (om precies te zijn op 12 februari) 87 jaar, maar die gebeurtenis, net als zijn 60ste huwelijksverjaardag begin deze maand, heeft hij niet mogen beleven zoals hijzelf, zijn echtgenote Jeanine en zoon Geert, dat zo graag hadden gewild. Omdat het niet anders meer kon, had Jeanine in april de zorg voor Maurice uit handen moeten geven en toevertrouwd aan een rusthuis in het naburige Eke waar hij overigens fantastisch werd verzorgd.
Zijn leven lang was Maurice een harde werker in de bouw, maar vooral een zorgzame huisvader voor zijn gezin wat hem zeer nauw aan het hart lag. Pas op zijn 39ste schafte Maurice zich een auto aan en van die gelegenheid maakte zoon lief Geert gretig gebruik om pa de oren van het hoofd te zagen om eens naar SK Beveren te gaan kijken (5 februari 1978) en het is niet bij die ene keer gebleven !
Maurice aarzelde aanvankelijk even, want "zo ver en geen ervaring op de baan", maar lang heeft dat niet geduurd en het moet goed bevallen zijn, want ze bleven komen.
Gedurende 40 jaar waren Geert en Maurice trouwe bezoekers en graag geziene gasten op de Freethiel, maar er zullen ook weinig stadions in België zijn waar profvoetbal werd of nog wordt gespeeld die voor vader en zoon De Vreese geheimen hebben. Ontelbare keren waren ze samen op pad en hoe ook de afloop was, opgeven zouden ze nooit doen. Europese matchen of vriendschappelijke buitenlandse wedstrijden, altijd waren ze van de partij. Om precies te zijn 25 jaar geleden (in 1996), kwamen Geert en Maurice in contact met de Freethielvrienden Bornem en sindsdien waren ze trouw op post op nagenoeg elke activiteit van onze supportersclub. We zouden vlot heel wat pagina's kunnen vullen met tal van onvergetelijke herinneringen en anekdotes waarbij dit onafscheidelijke duo betrokken was, want onder de voetbalvrienden zijn van Beveren, dat was hun leven.
Maurice kocht zijn laatste abonnement voor het seizoen 2018-2019, want beetje bij beetje ging zijn gezondheid achteruit. Het was wennen Maurice steeds minder aan een bartafel in het Themacafé te zien genieten, want de vreselijke ziekte dementie had zienderogen een grotere impact op zijn dagelijkse doen en laten. Hoe goed zijn vrouw Jeanine en Geert ook hun best deden om Maurice thuis te verzorgen, het werd steeds moeilijker om de optimale zorg die hij dik verdiende voor zijn dankbaar leven, te blijven geven. De laatste maanden van dat leven bracht Maurice door in het rusthuis te Eke waar hij zaterdagnacht in het bijzijn van de 2 mensen die hem zo nauw aan het hart lagen, in alle rust is heengegaan.
Afscheid nemen van Maurice kan ik nog het best doen met een aantal alleszeggende cliché's : Maurice was iemand die nooit een vlieg kwaad heeft gedaan en hij en Geert waren 2 handen op één buik. Een minzaam en zwijgzaam man die gelukkig was als hij de mensen om zich heen zag genieten. Ondanks het dramatisch verlies van zijn zoon Patrick meer dan 10 jaar geleden, bleef zijn glimlach een trouwe bondgenoot, want dat verdriet verwerken deed hij heel alleen binnenin.
Maurice, ik had soms wel wat moeite met je dialect van De Pinte, maar dat was geen probleem, want je was een man van weinig woorden, maar als je iets zei, dan was het er bonk op. Een stille genieter die tevreden was met wat hij in het leven had bereikt. Ik ben er van overtuigd dat de autoritjes van Geert naar Beveren en terug een stuk langer zullen duren, maar ook blijvende herinneringen zullen oproepen. Wat ben ik blij dat het voetbal mij zulke fantastische vrienden heeft geschonken waarvoor een gemeende dankjewel Maurice. Je laatste reis wordt er echter een met perspectief, want stiekem heb je uitgekeken naar het weerzien met Patrick. Namens de Freethielvrienden Bornem en de vele voetbalvrienden die je al een tijdje misten, bedankt voor de talloze aangename contacten die telkens weer een bron van levenswijsheid waren. Steek daarboven af en toe maar een kaarsje aan Maurice voor Waasland-Beveren, want het zal nodig zijn. Veel sterkte Jeanine en Geert met het verlies van jullie respectievelijke echtgenoot en pa. De Freethielvrienden Bornem zijn droevig door dit overlijden, maar bijzonder dankbaar dat je al die tijd van en bij ons was.
UIT DE KEUKEN VAN DE FREETHIELVRIENDEN.