Aboubakary Koita heeft de deur van de Freethiel achter zich dichtgetrokken om de auto in te stappen richting Limburg. Daarmee wisselt hij meteen ook zijn leeuwenpak in voor dat van een kanarie. Zijn overstap naar Sint-Truiden zorgt ervoor dat hij op het hoogste niveau zal blijven voetballen. Een mooi moment om eens stil te staan bij de voorbije jaren van Abou in Beveren.
Aboubakary Koita streek in de zomer van 2019 neer op de Freethiel. Voorheen was hij eigendom van AA Gent, waar hij in de eerste helft van het seizoen '18-19 sporadisch op minuten mocht rekenen, maar in de tweede seizoenshelft uitgeleend werd aan KV Kortrijk. Ook daar wist hij met 1 assist en 2 doelpunten geen potten te breken. Maar, die 2 doelpunten maakte hij wel tegen Waasland-Beveren. Met een doelpunt na een heerlijke dribbel, en een verschroeiend afstandsschot legde hij, op dat moment in Kortrijkse loondienst, de Freethiel het zwijgen op. Voor Waasland-Beveren hét signaal om deze jonge Belg aan te trekken. En zo geschiedde.
In zijn eerste seizoen in geel-blauw wist Koita niet meteen te overtuigen. We zagen flarden van zijn kunnen. Een dribbel hier en daar, en af en toe een verschroeiend schot vanuit de tweede lijn. Echter zat er te veel afval in zijn spel, en waren zijn schoten steeds bijzonder slecht geplaatst, dus verder dan wat flarden kwam hij niet. Dat bewezen ook zijn statistieken. 1 assist en 2 doelpunten in 22 wedstrijden, da's niet om over naar huis te schrijven. Zeker als je weet dat hij binnengehaald werd als vervanger van Nana Ampomah. Het werd voor zowel hem, de club, als de supporters een seizoen om snel te vergeten. En zoals u zelf goed genoeg weet, had dat met heel wat andere zaken te maken dan een teleurstellende Koita.
In het seizoen '20-21, dat we uiteindelijk tóch in 1A mochten aanvatten, werd er in principe niet heel veel van hem verwacht. En misschien was dat ook wel goed voor hem. De druk in zijn debuutseizoen was altijd wel aanwezig. Als vervanger van iemand aangetrokken worden die in dezelfde zomer een transfer van Waasland-Beveren naar de Duitse Bundesliga af wist te dwingen, dat is nooit simpel. Maar in zijn tweede seizoen zou hij vrijer kunnen voetballen, en dat was meteen duidelijk. Met een gelukje scoorde hij in de openingswedstrijd van de competitie op het veld van, jawel, KV Kortrijk. Tevens ook 1 van de 2 de clubs waartegen hij in zijn eerste seizoen voor W-B wist te scoren. De combinatie Kortrijk-Beveren, die ligt hem duidelijk.
Zonder te hopen dat zijn trein nu officieel vertrokken was, werd er meteen wel pardoes meer van hem verwacht dan aanvankelijk gedacht. En opnieuw wist hij die verwachtingen niet meteen in te lossen. Maar dan, op het veld van Sint-Truiden eind november nota bene, bezorgt hij W-B met een vrije trap onverhoopt en in extremis alsnog een punt in de laatste seconden van de wedstrijd. En vanaf dat moment had zijn trein het station weldegelijk verlaten. Opeens ging het hem voor de wind en maakte hij 6 doelpunten in 7 wedstrijden. Sterker nog, hij nam de ploeg op sleeptouw naar een historische reeks.
Maar net als de hele club, verviel ook Koita in oude gewoontes. Los van het feit dat hij effectief vaak schoppen, tackles, en aanslagen moest incasseren, viel zijn hoge niveau als een pudding in elkaar. Niet te vergeten dat hij omwille van die tackles en aaslagen vaak in de lappenmand heeft vertoefd, en ook te vaak te snel terug in de ploeg werd gedropt. Daarnaast had de tegenstand ons spel gekanaliseerd, en Koita kreeg geen schot meer gelost. Daar had de ploeg geen antwoord op met een serieuze droogte tot gevolg.
Desondanks krijgt Koita in mijn ogen toch wat hij verdiend. Een kans om voor het vierde seizoen op rij op het hoogste niveau te bewijzen wat hij waard is. Want daar hoort hij, afgezien van de wisselvalligheid, toch nog altijd thuis. Veel succes in Sint-Truiden, Abou. De kleuren zijn nog steeds de juiste, al hadden we je graag met een ander embleem op de borst blijven zien.
DE KLEPPE VAN SEPPE.