Ons allereerste seizoen in de Belgische eerste klasse als fusieclub. Tegen de buren uit Beerschot, gingen we, op 'T Kiel, op zoek naar onze tweede overwinning. Wetende dat dat op speeldag 14 was, maakt het niet per se beter. Ook Beerschot zat in slechte papieren. Er moest gewonnen worden, door beide teams, een ongetwijfeld interessante pot voetbal stond ons te wachten.
De thuisploeg begon het hevigst aan de partij. Mununga, Hernan Losada, François en Nyoni schoten op het doel van Coosemans maar die laatste stond telkens pal. Wat ons de 13 voorgaande wedstrijden niet lukte ging die avond uitermate goed. Ik heb het over de kansen afmaken als ze zich voordeden. Bij de eerste de beste aanval van ons Beveren werd het zowaar op een serieus diefje 0-1. Kleine dribbelkont Alex Da Silva speelde Lepoint aan op zo'n 25 meter van het doel. Die laatste gaf met éeacuteéeacuten tik geniaal mee met good old Jurgen Cavens. Die nam al even knap mee met de borst, in de bots nam hij de bal heerlijk op de slof om hem in de rechterbovenhoek in doel te werken. Zo stonden we plots op voorsprong na vier minuten tegen een ploeg die toch al meerdere keren gevaarlijk was in de eerste minuten van de wedstrijd.
Beerschot liet dat echter niet aan zijn hart komen en ging meteen op zoek naar de gelijkmaker. Op een vrije trap kwam de bal via meerdere keren heen en weer gekop bij Wim De Decker terecht. Die nam de bal op zo'n drie meter van het doel aan en trapte onbegrijpelijk maar waar recht op onze goalie. Het bleef zo 0-1, en wij creëerden weinig tot niks. Met een ingestudeerd nummertje op alweer een vrije trap kwam Losada voor de rust nog tot een schot maar ook deze keer was het eindstation het lichaam van onze doelman.
Bij aanvang van de tweede helft was er werkelijk niks veranderd. Beerschot ging als een dolle richting het doel van WB. Klungelig wegwerken bij onze Leeuwen zorgde voor een alweer 100% kans voor Beerschot. Maar ook deze keer werd de kans onbegrijpelijk de nek omgewrongen. In minuut 70 was het dan toch raak voor de thuisploeg. Losada kon breed leggen op Veselinovic (die trouwens een jaar later onze kleuren zou verdedigen), in zijn val kon hij de bal toch in doel werken en zo stond het 1-1. Een stand waarmee ze op basis van het aantal kansen nog niet tevreden konden zijn. Waasland-Beveren kreeg met dat tegendoelpunt dan weer wat het verdiende. Maar alsof de goden ermee gemoeid waren stonden we 8 minuten later alweer op voorsprong. Farsi met een heerlijke dieptepass op Lepoint, die ging alleen op Van Langendonk af en lepelde hem geweldig over de doelman. Zo stond het 1-2. Met nog twaalf minuten te gaan gingen we richting onze tweede overwinning van het seizoen.
Beerschot zette nog alles op alles. Met een nog een extra spits, Elimane Coulibaly, trachten ze alsnog een gelijkmaker te scoren maar tevergeefs. Met twee kansen over de gehele wedstrijden wist onze club de overwinning te behalen. De euforie nadien was enorm. Met die overwinning hadden we een groot aandeel in de crisis van Beerschot die later dat jaar zouden zakken.
Nog een leuk weetje: Beerschot was de enige ploeg waar we zowel in de thuis-en uitwedstrijd de volledige buit konden binnenhalen. Spoiler alert, ook de thuisoverwinning komt zeker nog aan bod in deze reeks.
