Waasland-Beveren was tijdens het openingsweekend van 1B op de afspraak.
In een best aangename wedstrijd op het veld van Lommel duurde het wel tot diep in de blessuretijd vooraleer Daniel Maderner de trekker kon overhalen voor de derde en winnende goal, maar dat maakte de voldoening van deze kostbare driepunter alleen maar groter. Deze vanavond bevestigen tegen Deinze is ongetwijfeld de bedoeling van Marc Schneider en co, maar ik denk toch nog met een bezorgd hart terug aan de onverhoopte winst vorig seizoen in het openingsweekend bij Kortrijk en de koude douche die daarna op speeldag 2 volgde thuis tegen Standard. We zijn dus gewaarschuwd en daarenboven was de wedstrijd in Lommel bijzonder leerzaam. En er waren best wat vergelijkingen met vorig seizoen, want scoren lukte toen ook vrij aardig voor een ploeg die zoals later zou blijken in de kelder van het klassement huisde, maar het slikken van tegengoals dat ons de degradatie kostte, was in het Soevereynstadion nog niet van de baan. Enige nuancering van dit probleem is wel aan de orde, want er werden tegen Lommel bijzonder weinig kansen toegestaan en toch moest Jackers tweemaal een bal uit zijn netten vissen. Blunders van de betrokken verdedigers (Vukotic en Schoonbaert) waren het niet en het moet gezegd dat zij zich in het verder verloop van de match prima van hun taak kweten, maar de tekortkomingen die in Lommel aan de kaak werden gesteld (wendbaarheid en snelheid) zijn geen nieuw gegeven. Of W-B met Nihad Mujaki de oplossing in huis heeft gehaald zal de toekomst uitwijzen.
Het positieve gedeelte van de match in Lommel is gelukkig iets uitgebreider. Een zwaluw maakt de lente niet en dus graag meer van dat en er was wel degelijk iets om zich aan op te trekken. Na de vroege opdoffer rechtte het team vrij snel de rug en ook de klap op slag van rust werd goed opgevangen meteen erna met, weliswaar vanop stilstaande fase, een nieuwe gelijkmaker. Noem het veerkracht en samen met het opportunistisch benutten van stilstaande fases, zijn dat twee sterke wapens er bij die, mits herhaling, de tegenstander angst kunnen inboezemen. En er is zeker nog ruimte voor progressie, want er stonden toch een aantal gasten op het veld die vorig seizoen om uiteenlopende redenen, niet zoveel hebben gespeeld en nu al blijk gaven tot meer in staat te zijn mits bijkomend matchritme. Kortom, er zit zeker nog rek op deze ploeg en ik ben uiterst benieuwd hoe het elftal zal omgaan wanneer het de favorietenrol krijgt toebedeeld zoals vanavond tegen Deinze.
Deinze begint aan zijn tweede seizoen in 1B en noem het gerust een frisse verschijning. Een leuk ploegje met mogelijkheden dat een rol van betekenis kan spelen. Meedoen voor de prijzen is misschien nog wat vroeg, maar af en toe stunten en scherprechter spelen, die handschoen zien we hun wel opnemen. En wat fijn dat met Deinze enkele vertrouwde gezichten terugkeren naar de Freethiel. Sportief verantwoordelijke Wim De Decker kan rekenen op Siebe Blondelle in de defensie, Bizimana op het middenveld en Dylan De Belder in het aanvallend compartiment, maar of genoemde spelers vanavond inzetbaar zijn is mij onbekend. Met verder William Dutoit tussen de palen, de van Beerschot overgekomen Prychynenko, Kurt Abrahams (ex-Westerlo) en Alessio Staelens (zoon van de Lorre), mag De Decker trouwens niet mopperen over kwaliteit. Deinze kwam vorig weekend thuis niet verder dan 1-1 tegen Lierse Kempenzonen, maar laten we ons daar niet op verkijken en het zegt misschien ook iets over de sterkte van de Pallieters.
Hoe vaak zou ik hier de voorbije jaren een artikel hebben afgesloten met het zinnetje : "als we vandaag winnen, dan doen we een goeie zaak in het klassement." Het was toen wel in de kelder van de rangschikking dat we zaken konden doen en mijn hoop werd maar zelden bewaarheid. Ik ga het vandaag toch nog eens proberen en ditmaal mag de blik naar boven worden gericht. Winst tegen Deinze betekent alleen leider en na zoveel kommer en kwel zou dat een fijne opsteker zijn om mee naar het nog puntenloze Moeskroen te trekken.
ER ZIJN MEER ZWALUWEN NODIG.