Denzel Jubitana, over hoe hij De Freethiel geruisloos verliet
Denzel Jubitana streek 3 zomers geleden neer op de Freethiel. Hij werd binnengehaald als een talent uit de beloftenploeg van KV Mechelen. In dezelfde periode van Nana Opoku Ampomah, en dat is belangrijk omdat ook Jubitana meteen uitblonk bij zijn nieuwe club. 3 jaar en weinig speelminuten later is hij er toch in geslaagd geruisloos te vertrekken, wat liep er exact mis?
Sinds 30 juni was Denzel een transfervrije speler. Zijn contract werd niet verlengd en mocht dus zonder enige verplichtingen op zoek naar een andere club. Het duurde niet lang, of hij had die club al gevonden. Jubitana tekende een contract bij het Nederlandse Roda JC. Hij doet het daar ook goed, maar dat was ook het geval bij Waasland-Beveren.
Hij debuteerde met een late 2-2 gelijkmaker op de eigenste Freethiel, thuis tegen STVV. Een kleine droom die veelbelovend deed denken aan een nakend succesverhaal. Jubitana wist de bal perfect in de rechterbovenhoek te jassen op een moment in de wedstrijd waar Beveren bleef aandringen op die gelijkmaker. Een week later mocht hij opnieuw invallen, bij een nieuwe achterstand, op het veld van KRC Genk. Hij bracht wederom datzelfde enthousiasme en was met een goed geplaatst afstandsschot nog bijna trefzeker ook. Na twee wedstrijden en evenveel invalbeurten zou je denken dat hij tevreden kon terugkijken op zijn eerste minuten in geel-blauw. De weken die volgden viel hij opnieuw voor een twintigtal minuten in, maar vaak ondankbaar als laatste redmiddel bij een nipte achterstand. Op momenten wanneer de druk het hoogst is, en alle ogen op jou gericht zijn. Hij wist niet meer week om week in de laatste minuten van de wedstrijd datzelfde enthousiasme op te brengen, en dus verdween hij langzaam maar zeker uit de selectie.
Daarnaast moet je natuurlijk een trainer hebben die in je gelooft. Met Yannick Ferrera was dat nog enigszins het geval, maar zowel Custovic, Mercier Geeraerd en Hayen toonden totaal geen geloof in deze speler. En dat is iets wat je als jonge kerel nodig hebt, zeker om te willen presteren op het hoogste niveau. In de luttele minuten dat hij daarvoor dan de kans kreeg, slaagde hij daar niet in. En dan heb je afgedaan. Als coach verlies je het geduld, en als speler het vertrouwen. Geen win-win maar net het omgekeerde. Een vicieuze cirkel waar je als jong talent snel uit moet zien te geraken. Lukt dat niet, dan weet je dat je nog een lange en zware tijd tegemoet gaat.
Ook de supporters kreeg hij niet aan zijn kant. Het lukte niet hun vertrouwen te winnen, hoewel dat aanvankelijk na zijn sterke seizoensstart, goed begon. En dus waren alle voortekenen daar om als onzichtbare passant te vertrekken bij een club waar je nooit écht een kans hebt gekregen. Gek toch, na een passage van 3 jaar.
Dus vertrok hij geruisloos richting Kerkrade in Nederland. Daar wist hij in drie wedstrijden twee keer te scoren. Opnieuw goed begonnen dus. Maar opmerkelijk: hij speelde die drie wedstrijden vanop de rechterflank. Bij Roda maakte ze van hem in no time een aanvallende winger. Met succes zo blijkt. Hebben wij hem dan altijd verkeerd ingeschat, en verkeerd gepositioneerd? Het zou zomaar kunnen. Ik ben alvast benieuwd hoe hij het de komende weken zal doen in het Nederlandse Keukenkampioenschap. Want een jong en Belgisch talent zomaar verliezen, dat is voor een club als Waasland-Beveren altijd een beetje jammer.
DE KLEPPE VAN SEPPE.