Louis Verstraete is een leeuw. En nu voor echt. De Gentenaar zette dinsdag voor de derde keer zijn handtekening onder een verbintenis aan Waasland-Beveren. Derde keer goede keer, want nu pas spreken we over een definitieve transfer. Hij tekent voor drie jaar, en zal mee bouwen aan de toekomst van de club.
Eindelijk. Zo klonk het op het forum, op supporterspagina's en op de sociale mediakanalen van onze club. Eindelijk is Louis Verstraete écht thuis. Na twee eerdere passages als leenspeler, is hij nu voor minstens drie jaar een geel-blauwe leeuw. Een transfer die vaker werd aangevraagd dan de Indianendans op een trouwfeest. Een transfer waar veel om te doen was op de laatste dag van de mercato. En een transfer die velen reeds hadden opgegeven. Maar hij is er, en eigenlijk was dat, achteraf gezien, alles wat de Beveren-supporter nodig had.
Met de komst van Louis Verstraete is ook meteen alle stress bij de supporters weggewerkt. Met één transfer, één simpele handtekening, zijn alle zorgen van de baan. Nu ja, simpel. Het feit dat deze overgang slechts werkelijkheid kon worden op de laatste dag van de transferperiode, toont aan dat het alles behalve simpel was om Louis binnen te halen. Deed Antwerp te moeilijk? Bood Waasland-Beveren te weinig? Of wilde Verstraete zelf nog eerst de kat uit de boom kijken op zoek naar een plekje bij een 1A-club. Bij vele andere spelers die deze denkwijze zouden hanteren, zou ik het woord opportunist in de mond durven nemen. Bij Louis ligt dat anders. Hij is die plaats in 1A namelijk meer dan waard. Maar wat blijkt, geen enkele club wilde de financiële inspanning leveren óf had een speler met zijn profiel nodig. Wat het scenario ook was, Waasland-Beveren mag zich gelukkig prijzen met de komst van Louis Verstraete.
Alle zorgen van de baan bij de supporters dus, na de komst van de nog altijd maar 22-jarige middenvelder. Als ik zeg alle zorgen, dan bedoel ik ook alle zorgen. Op de verschillende online kanalen van de club leek het alsof de kampioenstitel al binnen was. Alsof er spontaan een volksfeest ontstond in de straten van Beveren. En dat is mooi. Het doet deugd om een speler met een bepaalde vorm van clubliefde, met bakken inzet, en een winnaarsmentaliteit van hier tot in Tokio, in de rangen te hebben. Zo iemand die zich niet neerlegt bij een tegendoelpunt, iemand die het kopje niet laat hangen bij puntenverlies, maar ook koel blijft bij een voorsprong. Dus ja, redenen om te feesten zijn er absoluut.
Automatisch begin je te denken aan de gedachte wat er al had kunnen gebeuren moest Louis al vroeger definitief neergestreken zijn op de Freethiel. Hadden we dan wel verloren van Deinze? Hadden we dan de overige spelers gehaald die we nu in de rangen hebben lopen? Zijn dat terechte vragen? Ja en neen. Ja, omdat de transfer van Louis Verstraete naar W-B altijd op een goed moment komt, en die wel degelijk een verschil had kunnen maken in bepaalde wedstrijden. Maar tegelijkertijd ook weer niet omdat deze deal financieel naar alle waarschijnlijkheid enkel op de laatste dag van de transferperiode had kunnen gebeuren. Was het dinsdag niet gebeurd, dan was het er nooit meer van gekomen. En plus, je kan en mag je niet uitspreken over eventuele scenario's in het voetbal. Het spel wordt gespeeld, het resultaat is wat het is, en het scenario is geschreven. En dat scenario is elke keer anders. Maar anders is niet altijd beter.
Het was dus een -nu of nooit-verhaal, en ik denk dat ik voor alle supporters met een geel-blauw hart spreek dat ik maar wat blij ben dat het nu is geworden.
DE KLEPPE VAN SEPPE.