* Wanneer de coach het niet meer zo goed weet.
We komen nog een keer terug op het onwaarschijnlijk scoreverloop van de wedstrijd tussen W-B en Virton van afgelopen zondagnamiddag.
Waasland-Beveren had tot dan nog niet gescoord op de eigen Freethiel en laat de vorige 2 tegenstanders Deinze en Westerlo geweest zijn, wie ambitie heeft (de toekomst zal uitwijzen tot waar die ambitie mag reiken) moet beter doen, vooral ook omdat men er in die 2 matchen niet in slaagde de nul te houden.
Verwonderlijk is dat in geen geval, want een clean sheet is Jackers in de 7 tot nu toe gespeelde partijen nog niet gelukt. Die onwaarschijnlijke comeback van zondag tegen Virton was ongezien en zal bij de fans voor eeuwig op het netvlies gebrand blijven, maar met het grootste respect voor de tegenstander, die was er nooit gekomen indien de opponent van die dag Westerlo of Deinze was geweest. De onbevangen manier van voetballen die Virton hanteerde, is het beste bewijs dat ploegen tegenwoordig naar de Freethiel afzakken in de overtuiging met niets minder dan 3 punten tevreden te zijn. Virton scoorde binnen de 20 minuten driemaal, terwijl het in de voorgaande 540 minuten slechts 4 keer de weg naar de netten had gevonden.
Maandagavond werden op TV-Oost in de gebruikelijke nabeschouwing, nog eens de pijnpunten bloot gelegd in onze defensie en dat was een opsomming van zaken die men niet als trainer, maar zeker ook niet als supporter wil horen of zien. Gebrek aan concentratie, dom balverlies, slechte passen festival enz. Pech overigens voor Din Sula die de paal raakte en een uitstekende Jackers of er was nooit sprake geweest van een wonderbaarlijke comeback. Het meest beangstigende was nog dat Marc Schneider bevestigde dat precies aan die tekortkomingen in de voorafgaande trainingsweek de nodige aandacht werd besteed waarbij men zich als supporter terecht afvraagt, wie gaat het dan wel oplossen ? Bij veel supporters ontstond zondag de indruk (en we moeten hopen dat het bij die indruk blijft), dat de spelers er wat ongeïnteresseerd bij liepen en vandaar het opvallend contrast met de gemotiveerde invalsbeurt van Tom Reyners. Ik heb er moeite mee te geloven dat spelers ongeïnteresseerd op het veld staan, want wat is er voor een voetballer prettiger dan goed spelen en het publiek op de hand krijgen, tenzij natuurlijk zij zich niet happy voelen in of met een bepaald spelconcept en daar wringt waarschijnlijk het schoentje. Qua punten is de schade tot nu toe beperkt gebleven, maar het team vormt alleszins geen hecht blok en dat is logisch gezien de blijvende zoektocht van de coach naar een typeploeg. Dat deze spelerskern wel degelijk over kwaliteit beschikt, verklaart de vaststelling dat we week na week ons ongenoegen kenbaar maken over het spelniveau, maar ons klassement een keurige tweede plaats aangeeft. Tot slot : ik vind in interviews Marc Schneider bijzonder rustgevend overkomen, een soort vaderfiguur. Misscien wel te braaf, want als ik zijn verhaal maandag hoorde op TV-Oost bestond zijn peptalk er tijdens de rust in om zijn spelers te overtuigen dat de 1-3 nog kon worden omgebogen. Hij heeft gelijk gehad, maar wat mij betreft had ik tijdens de rust eerder een ferme bolwassing en een koude douche voorzien voor de spelers.
FREETHIELSPROKKELS.