Als supporter van Waasland-Beveren leef je al jaren in angst, schaamte, en onzekerheid. Misschien dat dat laatste gevoel zeker wat betreft de huidige financiële situatie lichtelijk is weggeëbd. Dat is uiteraard dankzij de Amerikaanse overname die nu sinds een jaar is neergestreken op de Freethiel.
Echter is door angst en schaamte de Beveren-supporter het dromen verleerd. Na de miraculeuze overwinning tegen Virton is het gros van de supporters niet in extase geschoten. Wel kwam er realisme over de schande die het 80 minuten lang heeft moeten aanzien. En toch staat de club dankzij die overwinning alweer op de tweede plaats in het klassement. Een plek met de mogelijkheid op promotie. Promotie, heftige woorden als je naar het huidige voetbal kijkt. Maar dromen, dat doet een 'Bevereneir' niet meer. Is dat jammer? Absoluut. Het mooiste aspect aan het spelletje en het zijn van een supporter valt daarmee weg. De schoonheid van het dromen maakt het mogelijk de donkere dagen te trotseren. Het maakt het mogelijk licht aan het einde van de tunnel te ontdekken in barre tijden. Maar dat is weg. Al een tijdje. En de laatste competitiewedstrijd bracht dat besef weer maar eens pijnlijk duidelijk. Is dat onverklaarbaar? Absoluut niet. Het is het resultaat van een jarenlange tragedie. En toch. En toch kijk ik hoopvol naar de toekomst. Een toekomst waar deze club opstaat uit het diepe dal. Geloof ik dat het kan? Ja. Ja dat kan. De wederopstanding is al een tijdlang ingezet. Het proces is in werking. En als supporter blijf je wachten. Wachten op succes. Wachten op die droom.
DE KLEPPE VAN SEPPE.