Wanneer voetbal geen feest meer is, maar een nachtmerrie.
Zelden heb ik zo extreem uitgekeken naar het einde van het seizoen. Even geen voetbal. Het zal me ongetwijfeld deugd doen. Want eerlijk gezegd, de passie voor het spel is even verdwenen. Zijn het de aanhoudende wanprestaties van het team? Is het het feit dat Westerlo kampioen is geworden, RWDM de promotiefinale zal spelen, en Waasland-Beveren niet eens voorkomt op het toneel? Zijn het trainers die dit seizoen tevergeefs hebben getracht het beste uit deze kern te halen? Met zekerheid kan ik het niet zeggen.
Ongetwijfeld is het een combinatie van al deze aspecten. Maar niets van dat weegt op tegenover de taferelen die zich afgelopen weekend afspeelden. Op bezoek op het Lisp bij Lierse Kempenzonen verloor W-B voor de 4e keer op rij van De Pallieters. En toch was dat niet wat mij en de hele Beverse aanhang, teleurgesteld, boos en angstig heeft gemaakt. Dat kwam door de aanslag, want dat is het, die enkelingen uit de Lierse nodig vonden. Concreet ging het over verschillende bommetjes die in de richting van de Beverse supporters werden gegooid. Een vak waar kinderen zich begaven, waar onschuldige voetbalfans probeerden te genieten van een goede wedstrijd van de club. Al is dat laatste als supporter van Beveren in andere omstandigheden ook geen sinecure.
Hoe dan ook. Na afgelopen weekend is mijn zin even over. Dat je zo'n bommetjes in een mensenmassa gooit, dan heb je een paar stappen overgeslagen in het beredeneren van jouw haat tegenover een andere supportersaanhang. Momenteel, bijna een week na de feiten, kampen een aantal fans nog steeds met gehoorproblemen. De kans bestaat dat het bij een aantal van hen zelfs om een blijvend letsel gaat.
Je ziet zo'n taferelen wel al eens in de derby Partizan-Rode Ster Belgrado, of in een andere hategame zoals Galatasaray-Besiktas. Begrijp mij niet verkeerd. Het valt nooit goed te keuren. Als club(s) kan je dan een aantal stappen ondernemen. In eerste instantie wordt je logischerwijs naar binnen gestuurd onder begeleiding van de scheidsrechter. Nadien komt de vraag naar boven of er nog gevoetbald zal worden. Maar dan kan ik er persoonlijk niet bij dat de eigen spelers het veld nog betraden. Heb je dan geen voeling met jouw fans? Ben je nog niet op de hoogte van de situatie die zich op dat moment voordeed? Of ben je dan helemaal niet bezig met het welzijn van jouw achterban en de imagoschade van jou als club?
Het kan om verschillende redenen gaan, waarom Waasland-Beveren het veld nog betrad. Volgens Antoine Gobin werden de spelers gedwongen verder te spelen. Een gedachte die ik maar moeilijk kan vatten. Bij mijn weten gaat het om een team van volwassenen, die perfect voor zichzelf kunnen beslissen of ze al dan niet het veld nog opkomen in zo'n omstandigheden. Mijn moreel kompas kan maar niet geloven dat er ook maar 1 speler was die die wedstrijd toch koste wat kost wilde uitspelen. Maar daar werd ik als naïeveling in de steek gelaten.
Het bizarre is, ik voel mij in de steek gelaten. Ik, een supporter die niet eens aanwezig was tijdens deze wedstrijd. En toch. Toch laat de gedachte mij niet los. Van alle keuzes die de club kon maken, nam het juist die ene keuze waarmee het zichzelf niet populair maakte bij de eigen aanhang.
De beslissing van de club om verder te spelen is 1 ding. Die heeft mij gewoon de zin ontnomen om de club de komende weken nog van naderbij te volgen. Maar dan moesten de boete en de sancties die de Pro League Lierse oplegt nog volgen. De Pro League heeft besloten de Antwerpse club een boete van 10,000 euro op te leggen. De verdachten zullen gevonden en gestraft worden, en daarmee kunnen we een streep trekken onder deze gebeurtenissen. Dat is waar ik ook de passie voor voetbal even ben verloren.
Als ook de overkoepelende organisatie van de competitie lak heeft aan normen en waarden en besef van de problematiek, dan weet ik niet wie dat wel nog kan. Totaal naast de kwestie, en toch allesomvattend kan ik mij een boete herinneren richting de Freethiel van 25,000 euro voor het werpen van bekers op een voetbalveld. Een aantal jaren later krijgt een club voor het aanvallen van een andere supportersgroep een boete van 10,000 euro. Begrijp mij niet verkeerd. Het gaat mij in deze niet om het bedrag. Ook Lierse heeft deze actie van die enkelingen niet gewild. Laat staan dat ze blij zij met de slachtoffers die er gevallen zijn. Wel gaat het mij om de verhouding. Nooit zou het mogelijk mogen zijn dat een beker, die niemand gehoorschade, fysieke letsels of mentale trauma's heeft bezorgd, harder bestraft wordt dan een vuurpijl en/of bommetjes richting een groep mensen.
In dit land kan dat. Vanaf dan voel ik mij als supporter niet meer veilig. Niet in eigen stadion, niet in dat van eender welke club in België. Waarom zou je ook, als je weet dat de verhouding van de sancties totaal van de pot gerukt is.
Neen, ik vraag geen zwaardere straf tegenover Lierse. Ik vraag menselijkheid. Ik vraag een scheidsrechterlijk team dat ploegen niet dwingt het veld opnieuw te betreden. Ik vraag schuldbesef. Ik vraag acties, concrete acties om dit soort taferelen te vermijden. Ik vraag begrip en respect.
Nochtans is het voor mij makkelijk. Ik zie, ik hoor, ik kan spreken, voelen, wandelen, lopen. En dat 24 op 7. Maar sinds vorig weekend zijn er weer supporters, excuseer, mensen die dat voorrecht niet meer hebben. En vanaf dat onbestraft blijft, kan ik het geloof in een bekwame (voetbal)organisatie maar moeilijk terugvinden.
Ik ben boos. Op de club, op de Pro League, op het spel. Ik ben boos, en het meest kwalijke van deze hele zaak is dat ik niet eens verrast ben. En dat zal ook de reden zijn waarom ik er de volgende thuiswedstrijd toch opnieuw zal zijn. Naïviteit wint het in mijn hoofd namelijk vaker dan rationeel denkgedrag. En toch hoop ik dat dat voor 1 keer niet het geval zal zijn.
DE KLEPPE VAN SEPPE.