In deze reeks wordt telkens een oud-speler van Waasland-of SK Beveren onder de loep genomen. Deze week: Renaud Emond.
In de zomer van 2013 staat Waasland-Beveren in alle kranten. Voor de neus van enkele topclubs in België haalt de club Renaud Emond weg bij Virton. De Belgische goaltjesdief maakte er al jaren furore en stond zo al een tijdlang te kloppen op de deur van de hoogste afdeling.
In zijn openingsjaar in de Jupiler Pro League wisselde Emond niet-selecties met bankzitten af. Af en toe mocht hij ook eens invallen wat hem op een totaal van 16 wedstrijden en 3 doelpunten waarvan 2 in de beker bracht. Een jaar om binnen te komen dus. Terecht ook. De kerel was op dat moment nauwelijks 21 jaar. Een seizoen later brak de roodharige spits volledig door. Bij een club als Beveren, waar je toch altijd tegen de degradatie vecht, wist hij maar liefst 13 keer het net te doen trillen. In 28 wedstrijden gaf hij ook nog eens 1 assist. Samen met zijn spitsbroeder Zinho Gano was hij goed voor heel wat van de geel-blauwe doelpunten.
De club wist dat het moeilijk zou worden om Emond te houden. Zijn seizoensstart in het volgende voetbaljaar miste hij he-le-maal niet. In zijn afscheidswedstrijd, uitgerekend op het veld van Sporting Lokeren, was hij een sleutelspeler in de enige overwinning die we er als Waasland-Beveren zijnde hebben behaald. Een transfer lonkte. En hij had het verdiend.
Zijn nieuwe bestemming werd Standard de Liége. Een betere club kon Emond niet kiezen. Passie, de vurige steden, en topvoetbal. Een match made in heaven. Toch werd het niet het seizoen waarop Renaud gehoopt had. Voor de Luikenaars scoorde hij slechts 3 keer.
De seizoenen die daarop volgden werden dan weer wel een waar succes voor de spits. Hij speelde maar liefst 157 wedstrijden voor Standard. Daarin maakte hij 46 doelpunten en gaf hij 7 assists. Emond had zich in de harten van de Luikse aanhang gevoetbald. Opnieuw lonkte een stap hogerop. Renaud Emond trok daarom naar FC Nantes in Frankrijk. De Ligue 1. Een mooie stap voor de spits. Maar helaas ging het daar niet zoals gehoopt. Hoewel hij wel aan spelen toekwam, waren het vooral invalbeurten of bekerwedstrijden. De coach(es) geloofden niet 100% in hem en hij raakte op het achterplan. Vooral in zijn eerste seizoen maakte hij nog wel wat minuten. Een jaar later werd dat tot het absolute minimum gereduceerd.
Nauwelijks voetballen, en doodongelukkig in Frankrijk. Dat spreekwoord van dat leven en die God, vergeet dat maar. Er moest een oplossing komen. Maar wie ging nog investeren in een spits die nog amper van de bank kwam?
Na een lange zoektocht streek Renaud Emond neer in, je raadt het nooit, Luik. Standard De Liége nam de spits tijdens de winterstop eerst op huurbasis en daarna definitief over van Nantes. Echter werd dat niet de herlancering van zijn carrière waar hij en zijn aanhang op hoopten. Emond kwam nog 19 keer in actie voor de Luikenaars maar kon daarin slechts 2 doelpunten maken. Met in dit jaar 1 doelpunt in 7 wedstrijden lijkt de goaltjesdief zijn neus voor doelpunten stilaan te hebben verloren.
Gebrand op succes is de man zeker. Daarom wens ik hem alsnog een doelpuntrijk seizoen toe en een succesvolle verderzetting van zijn carrière toe. Allez, Emond!
DE KLEPPE VAN SEPPE.