* Dat was toch even schrikken.
Twee spelers met een verleden op de Freethiel hebben een om uiteenlopende redenen moeilijke paar dagen achter de rug. Maandagavond ondernam Gilbert Bodart een poging om uit het leven te stappen door in de Maas te springen, maar gelukkig waren de hulpdiensten er op tijd bij om Bodart van de verdrinkingsdood te redden. Op zichzelf zijn het toestanden die helaas bijna dagelijks gebeuren, maar als het iemand betreft die we kennen, hetzij persoonlijk, hetzij via de sport, staan we bij zulke dramatische gebeurtenis toch wel even stil, want alhoewel het in geval van Bodart met goeie afloop was, wat drijft een mens er toe om tot zulke ingrijpende beslissing te komen. Het is een publiek geheim dat de gewezen Rode Duivel na zijn actieve loopbaan op het verkeerde pad raakte en geen onbekende meer was voor het gerecht, maar we leven toch in een tijd waarin er in principe mogelijkheden liggen om uit een impasse te geraken, maar goeie wil moet uiteraard wederzijds zijn. Nu valt het best te begrijpen dat mensen in diepe miserie die ze al dan niet over zichzelf hebben afgeroepen, door het bos de bomen niet meer zien, maar om in het geval van Bodart zijn gezin op te zadelen met alle miserie, het is ver van netjes. We kunnen alleen maar hopen voor Gilbert dat dit een absoluut dieptepunt is geweest en dat hij vanaf nu, beetje bij beetje, kan timmeren aan een nieuw levenspad, want dat leven is veel te mooi om er zo brutaal mee om te springen, wetende dat er dagelijks zoveel mensen zijn die een ongelijke strijd voeren om nog even te mogen blijven.
Sporters die geld en roem oogsten, want dat was jarenlang het geval met Bodart, mensen die nooit tot die categorie hebben behoord zien er vaak alleen maar het mooie van in, maar er zijn voldoende voorbeelden van dat er mee kunnen omgaan lang niet zo evident is dan wordt aangenomen en vooral, wat centen hebben is zeker niet onhandig, maar zeker niet de enige voorwaarde om gelukkig te zijn.
Van een gelukkig totaal andere orde was de situatie waarmee Renaud Emond zichzelf dit weekend confronteerde. Na de gewonnen wedstrijd van Eupen tegen STVV met Renaud als auteur van het enige doelpunt van de partij, liet de anders zo introverte Emond na het laatste fluitsignaal zich even gaan om in volle euforie door een megafoon wat teksten te produceren die men in Luik niet wist te appreciëren. Brave Emond was zich al snel bewust van deze foute ingeving en maakte via de sociale media onmiddellijk alles met zijn gewezen fans weer goed door te stellen dat Eupen zijn huidige werkgever is, maar Rood en Wit de kleuren van zijn hart zullen blijven. Ach, Renaud is de voorbije jaren niet van veelvuldig blessureleed gespaard gebleven en nu hij eindelijk weer fit is en opnieuw in staat te doen waar een spits voor leeft, scoren, mogen de supporters van Standard hem die ontlading niet kwalijk nemen, Benito Raman dacht er bij Gent ook zo over, maar die heeft daar wel een tijdje last van gehad. Overigens, de speeldag daarvoor was Emond al dichtbij een geweldige stunt voor zijn team, maar zijn poging in het Lottopark spatte uiteen op het doelkader, want anders had Eupen een puntje meegenomen naar de Oostkantons.
FREETHIELSPROKKELS.