* Tot Manuel zijn naam liet vallen.
We hebben het in de Freethielsprokkels wel vaker over spelers die door omstandigheden niet in de wedstrijdkern zijn opgenomen. Een blessure, geschorst, gewoon uit vorm of onenigheid met de technische staf, er zijn meerdere redenen mogelijk waarom een speler ontbreekt. Deze week hadden we het over de revalidatie van Kylian Hazard die stilaan ten einde loopt, maar een naam die hier in het verleden te weinig werd opgerakeld en wiens lijdensweg minstens even lang is als die van Kylian, is die van Alexander Corryn. In het begin van het seizoen uitgevallen met een zware blessure en vermoedelijk is zijn comeback niet meer voor dit seizoen. Als het minder gaat met een ploeg wordt er dikwijls geroepen op spelers die er niet bij zijn, maar ik heb de voorbije maanden zelden de naam van Corryn horen vallen en nochtans is dat typisch zo'n speler die weinig opvalt in een wedstrijd, maar van wie de ploeg wel degelijk merkt wanneer hij ontbreekt, vergelijkbaar met een scheidsrechter die een goeie match fluit, want diens naam valt ook nauwelijks. Alexander is niet de meest verfijnde voetballer, maar een soldaat waarmee men naar de oorlog kan, een pak ervaring op het hoogste niveau kan voorleggen, op meerdere posities inzetbaar is en niet onbelangrijk, een gast die vrede neemt met de keuzes van de trainer en een plaatsje op de bank niet misbruikt om onrust in de groep te stoken. Toegegeven, ik was Alexander een beetje uit het oog verloren, tot Manuel zijn naam gisteren liet vallen en van die gelegenheid wou ik vandaag graag gebruik maken om die vergetelheid recht te zetten. Geen idee hoe ver het staat met de revalidatie van Corryn en hoe het met zijn contract zit, maar laat ons hopen dat we voor volgend seizoen weer op een volledig fitte Alexander kunnen rekenen, want van mannen met zijn karakter heeft men er nooit te veel in een ploeg.
FREETHIELSPROKKELS.