FREETHIELSPROKKELS. * IN MEMORIAM : BOB VAN POTTELBERGH.
Zaterdag 7 juni bereikte ons het spijtige nieuws dat Bob Van Pottelbergh op 91-jarige leeftijd was overleden. Bob was medestichter van onze supportersclub in 1975, jarenlang bezitter van een businesszitje op de Freethiel en ook dochter Ingrid was enkele jaren uitbaatster van de jeugdkantine.
"Bob was een toffe mens", dat was de reactie die ik per sms ontving van niemand minder dan Heinz Schönberger nadat ik hem een berichtje had gestuurd met de kennisgeving dat Bob overleden was. Een paar weken voordien hadden Heinz en ik nog over Bob gesproken en samen herinneringen opgehaald aan ons 40-jarig bestaan toen Bob, ondanks zijn talende gezondheid, per se deze mooie gebeurtenis samen met ons wilde beleven. Mocht Bobke weten dat zijn idool van weleer zo over hem dacht, hij zou voor heel even weer wat kleur krijgen van fierheid.
Bob was afkomstig uit het Aalsterse en ondernemen zat hem en de familie in het bloed. Hij was een succesvol zakenman en geruime tijd in het Bornemse de enige opticien. In zijn zaak even langs gaan was synoniem met lachen, grappen maken en toch ook even over SK Beveren praten en nog het liefst tegen supporters van Anderlecht die eind de zeventiger, begin de tachtiger jaren wel vaker het onderspit moesten delven voor die boeren van Beveren welke in die tijd brutaal een tweetal kampioenstitels afsnoepten. Het omgekeerde was natuurlijk ook waar, want de minste twijfel van wie ook over dat ploegske uit het Waasland, volstond om hem op zijn spreekwoordelijke paard te zetten. Het was dan ook geen kunst om Bob te overtuigen een supportersclub van SK Beveren op te richten in Bornem (eerste thuishaven was café Rio in de Barelstraat) en hem te plezieren met het voorzittersschap. Wanneer schatbewaarder Frans Spiessens zijn werkgever-collega Freddy Buyl en rots in de branding achterin bij de kampioenenploeg, het klaar speelde om Freddy het eerste peterschap van de Freethielvrienden te laten aanvaarden, was de bal definitief aan het rollen en dat doet hij tot op de dag van vandaag nog altijd, in oktober dit jaar dus 50 jaar.
Het was een godsgeschenk om Bob in zijn bestuursploeg te hebben, want lachen was een garantie tijdens de vergaderingen en bovendien gingen er voor hem deuren open die voor veel anderen gesloten zouden blijven en dat was prettig meegenomen als supportersclub in Klein-Brabant.
Ik zou een boek kunnen vullen met fantastische herinneringen en anekdotes die we met Bob hebben meegemaakt, maar zullen we het tot enkele beperken in dit in memoriam.
Toen de voltallige Beverse spelerskern, technische en medische staf van SK Beveren een week na de bekerwinst tegen Charleroi in 1978 op ons supportersfeest aanwezig waren en kine Theo Bauwens als verrassing de echte Belgische beker had meegebracht, liet Bob hem eindeloos vullen met champagne om vervolgens dit hebbeding de aanwezige monden te laten mee genieten.
Ik herinner mij dat Bob als chauffeur en onze toenmalige ondervoorzitter Freddy Van Ranst, vergezeld van hun dames Emmy en Angèle, in de buurt van het stadion van Charleroi verloren waren gereden. Fred wist de weg wel, maar Bob dacht hetzelfde en een paar minuten later stonden ze op het erf bij een verbaasde Waalse landbouwer die hen uiteindelijk op het juiste pad heeft gezet.
Naast een passie voor SK Beveren, had Bob ook een boontje voor sjieke auto's. Jaguar, Porche, Bobke heeft het allemaal onder zijn poep gehad. Na een avondwedstrijd zou Bob mij thuis brengen met zo'n bak (ik denk dat de hele straat toen moet gedacht hebben dat de Duitsers terug waren en toen ik Bob voorstelde om nog iets te komen drinken als dank voor het vervoer, ging hij graag op mijn vraag in. Nu heb ik de gewoonte om nooit licht aan te steken in huis zodat ik het bij het slapen gaan niet kan vergeten uitdoen en zo ook die keer met Bob. We hadden wel een pintje gedronken, maar ik vond al dat Bob er nogal lang over deed de weg naar een zetel te vinden. Toen ik hem zijn drankje aanbood, merkte hij voorzichtig op, "het is hier wel redelijk donker", waarna mijn toen nog Frank viel dat ik de verlichting was vergeten aanzetten.
Zo zat Bob een keer achterin de wagen van een bestuurslid toen we als clubactiviteit naar een Grieks restaurant reden in Antwerpen en hij plots paniek veroorzaakte omdat zijn brandende sigaar uit zijn hand was gevallen en voor opschudding zorgde tussen zijn benen. De schade bleef beperkt, maar het blijven momenten die ik nooit zal vergeten en die trouwens nu niet meer kunnen voorkomen en gelukkig maar.
Zoals in elk gezin was het leven van Bob niet altijd rozengeur en maneschijn. Vrouw Emmy werd lang geleden getroffen door borstkanker en is gelukkig nog altijd in ons midden, maar ook zoon Koen die beroepshalve een vergelijkbaar pad uitstippelde dan zijn pa, raakte enkele jaren geleden betrokken in een zwaar verkeersongeval, maar ook die tegenslag kwam Koen goed te boven.
Bob Van Pottelbergh was niet alleen in Bornem een graag geziene giguur en nog altijd spreken supporters mij op de Freethiel regelmatig aan met de vraag, "hoe is het met Bobke", maar helaas zal ik vanaf nu op die vraag een ongemakkelijk antwoord moeten geven. Bedankt Bob in naam van zovelen die je hebben gekend en dat was een groot genoegen. Mocht je in staat zijn geweest om op eigen kosten voor mij een bril samen te stellen die mijn zicht zouden terug geven, ik weet zeker dat je het had gedaan en dat is een alleszeggend en dankbaar gevoel om afscheid van je te nemen.
Zie ook een foto waarop Bob te zien is en die mij werd bezorgd door ons lid Honoré De Keersmaecker waarvoor dank.
FREETHIELSPROKKELS.