Gisteren woensdag gaven we jullie wat meer inzicht in de schitterende mens die de deze week overleden Rik Pauwels was, maar minstens evenveel tot de verbeelding sprekend is zijn sportief palmares. Geert De Vreese lijsttte het voor ons chronologisch op en dan past er slechts een omschrijving, "indrukwekkend".
Als voetballer stond Rik Pauwels onder meer onder de lat bij Tubantia Borgerhout en zijn trainersloopbaan begon
Rik bij 's Gravenwezel. Toen SK Beveren in 1978 de beker van België won en duidelijk werd dat trainer Urbain
Braems de Freethiel ging verlaten , stond het Beverse bestuur voor een grote uitdaging : een waardige opvolger
vinden. Het bestuur koos echter niet 1 maar 2 personen. De vrij onbekende Robert Goethals werd aangesteld als
technisch directeur en de ook al onbekende Rik Pauwels werd veldtrainer. Het zou een schot in de roos worden.
Beveren schreef zijn mooiste bladzijde uit de geschiedenisboeken. Geelblauw werd voor het eerst landskampioen
en de halve finale van Europacup 2 werd bereikt. Het volgende seizoen loodsten Robert en Rik geelblauw opnieuw
naar een bekerfinale maar deze werd verrassend verloren van Waterschei. In 1981 maakte Rik een ommetje naar
datzelfde Waterschei maar in 1982 keerde Rik terug naar de Freethiel om er de assistent te worden van de intussen
ook al teruggekeerde Braems. En opnieuw werden succesverhalen geschreven. in 1983 werd opnieuw de Belgische
beker binnengehaald na de memorabele finalewinst tegen Club Brugge en 1 jaar later werd Beveren opnieuw
landskampioen waarna Rik de profetische woorden sprak : "Pas later , veel later, zullen ze beseffen wat ze nu bij
SK Beveren meemaken".
Toen Braems daarna de Freethiel verliet , werd Rik hoofdcoach op de Freethiel en leidde hij Beveren opnieuw naar een
bekerfinale die echter jammerlijk en onverdiend verloren werd van Cercle Brugge, na het nemen van de strafschoppen.
Tijdens het seizoen 1985-86 diende Rik het te stellen zonder de afscheidnemende Heinz Schönberger maar toch behaalde
geelblauw een mooie vijfde plaats , wat weer goed was voor een Europees ticket. Toch bleef Rik niet op de Freethiel en vond
hij bij tweedeklasser Racing Mechelen een nieuwe uitdaging. Ook dat werd een succes. Rik loodste groenwit in 1988 naar de hoogste
afdeling met onder meer Carl Massagie en Salvino Marinelli in de ploeg. In 1989 stond Rik weer aan het trainersroer op
de Freethiel. Beveren had een tweetal seizoenen degradatievoetbal achter de rug en Rik kreeg een jonge spelersgroep
onder zijn hoede. Na de bekeruitschakeling door STVV werd Rik in januari 1990 vrij verrassend ontslagen, niettegenstaande
geelblauw toen nog op een veilige dertiende plaats stond in het klassement. Vier maanden zou geelblauw alsnog
degraderen ondanks het aanstellen van Johan Boskamp als coach.
Zo werd Rik in 1990 coach bij tweedeklasser Boom, een concurrent voor geelblauw dus. Beveren werd vrij autoritair kampioen
en Rik leidde de Steenbakkers naar de eindronde, maar promoveren zat er niet in. Halfweg de jaren 90 werd Rik nog eens
coach bij Racing Mechelen en dat zou zijn laatste club worden.
Graag wil ik ook nog eens de volgende anekdote over Rik meegeven. We keren terug naar de zomer van 1979. SK Beveren
had net zijn eerste landstitel behaald en zat volop in de voorbereiding voor het volgende seizoen. In die periode trok Beveren
regelmatig naar het strand van Sint-Anneke om er de fysiek bij te schaven. Zo gebeurde dat ook eens in die bewuste zomer.
Met een viertal wagens trok de Beverse spelersgroep naar Sint-Anneke en na de training vroeg Rik aan zijn spelers om nog
eens af te zakken naar de Freethiel om er een oefenpartijtje te spelen, zeven tegen zeven of acht tegen acht. Drie wagens
bereikten de Freethiel, de vierde auto is die avond niet meer gesignaleerd rond het stadion. De betrokken spelers verkozen
een terrasje boven het oefenpartijtje. 's Anderendaags was er opnieuw training op de Freethiel en alle spelers zaten reeds in de
kleedkamer toen Rik binnenkwam met een bak bier in de hand en de volgende woorden sprak : "Als er in het vervolg jongens
moesten zijn die na de training graag een pintje drinken, kunnen ze dat hier ook op de Freethiel doen". Meer woorden maakte Rik
er niet aan vuil. Bij veel clubs zou dit voorval toen een staartje gekregen hebben maar Rik loste dat op met de mantel der liefde.
Wellicht typerend voor de mens Rik Pauwels maar ook wel typerend voor de familieclub die SK Beveren toen was.
Van mijnetwege ook een dikke merci, Rik, voor alles wat je voor onze club hebt verricht en ik zou zeggen : neem nu op de
Freethiel gerust maar plaats in de galerij der groten.
IN MEMORIAM : RIK PAUWELS (deel2).